63. ad somnum

Huc ades, o bone Somne; veni, dulcissime Somne,

      Et mea furtiva lumina claude manu.

Somne, veni: en volucres tibi dulcia carmina dicunt;

      Invitat placido te vaga lympha sono:

5

Te violae, et lilia pulchra, tuumque papaver,

      Teque vocant plenis Cressia vina cadis.

Nec tamen ipse venis. Quidnam, mitissime rerum,

      Iam surdum precibus te facit esse meis?

Non ego vel foedo maculavi crimine vitam,

10

      Vel populi mores, et malefacta sequor.

Si nescis, ego sum Musarum, Somne, sacerdos:

      Nutriit in tenero me pia Musa sinu,

Et citharam dedit. Hos dulces tibi condere versus

      Iam meditor; propere tu modo, Somne, veni.

15

Ni properas, leti sopor ingruit, et mea saevus

      Lumina perpetua fundere nocte parat.

Ergo age, Somne, gradum celera, ne fama vagetur,

      Immeritum culpa me periisse tua.

Nam si nulla meae tangit te cura salutis,

20

      At parcas famae, si sapis, ipse tuae.