Marco Antonio Flaminio carmina 5, 49

Testo base di riferimento: M. Scorsone, 1993

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


49. Ad M. Antonium Faitam,
de morte Victoriae Columnae

MARCE, cui citharam dedit canorus

Apollo, citharam cape, aureumque

Plectrum, et Flaminii tui dolorem

Leva, quem capit ex suae COLVMNAE

5

Acerbo interitu. Hei mihi, COLVMNA,

Omnes laetitias meas ad unam

Exstinxti moriens! COLVMNA, morte

Tua, reddita vita leto amaro

Mihi tristior est; nec ulla cordi

10

Iam quies datur, ex quo acerba fata

Te mihi eripuere. O mearum

Curarum requies, tuo licebat

Dum sermone frui, tuisque sanctis

Aegram colloquiis levare mentem!

15

At tu, candide MARCE, si qua nostri

Tangit cura animum tuum, experire,

Num cantu citharae tuae sonorae

Infandos animi mei dolores

Temperare queas. Amice dulcis,

20

Paullisper recrea misellum amicum;

Sic Phoebus pater, et novem sorores

Ament te mage quam suos ocellos:

Sic cedat tibi magnus ille Arion,

Omni Nereidum choro stupente,

25

Quem pisces placido tulere ponto

Curva ad litora Taenari canentem

Lyra carmina eburnea, furentes

Quae maris requiescere procellas,

Et duros scopulos movere possent.