8.

Cum pulchra infelicem animam exhalaret Hyella,

      Talia cum multis dicta dedit lacrimis:

Duritia, formose puer, mihi durior ipsa,

      Idem luce mihi carior, atque anima:

5

Tu licet ipse meam crudeli morte iuventam

      Crudelis lympham miseris ad Stygiam,

Non tamen ulla mihi vis carum nomen Iolae

      Obliviscenti deleat ex animo.

Seu Cytherea meam campis lugentibus umbram

10

      Sistet, seu campis sistet in Elysiis,

Semper ero memor ipsa tui, quamvis laticem omnem

      Lethaeum aridulis faucibus ebiberem.

At tu, care puer, pro tanto gratus amore,

      Transibis quoties heu miseros cineres,

15

Dic lacrimans: Heu cara puella, malus tibi vitam

      Abstulit, et diro funere mersit amans.

Ah nunc saltem in morte quiescas: hoc tibi Iolae,

      Qui potuit miseram perdere, mandat amor.