6.

Sic tibi perpetuam donet Pomona iuventam,

      Hortule; dic, tanti quae tibi caussa mali?

Ille tuus decor in tenues evanuit auras,

      Vt riget informi cum fera bruma gelu.

5

Non rosa formosum calathi iam pandit honorem,

      Non violae ridet purpura lucidulae.

Aruit ille suo viridi cum gramine rivus,

      Daedala nec dulci voce susurrat apis.

Quaeque decora albis canebat floribus, ipsa

10

      Ponit odoratas citria silva comas.

Ah nivei subito cur nigrescunt hyacinthi?

      Atque notis implent flebilibus folia?

Cur vivax apium moritur, croceumque papaver?

      Et panace fusis roscida lacrimulis?

15

Hortule, num luges fatum infelicis Hyellae,

      Et piget exstinctam vivere post dominam?

Illa quidem fuerat vivens tibi caussa decoris:

      Illa tibi moriens abstulit omne decus.