4.

Adeste o Satyri, bonique Fauni, et

Quidquid capripedum est ubique divum;

Mecum, numina sancta, lacrimate.

Vestra mortua bella caprimulga est,

5

Illa candida bella caprimulga,

Quae vobis bona liba factitabat:

Quae dulcem mihi caseum premebat:

Quae tam carmina bella cantitabat.

Tecum delicias, Hyella, ruris,

10

Tecum gaudia ruris abstulisti.

Te formosulus hortus ille, quem tu

Laetum virginea manu rigabas;

Te fons prosiliens specu e virenti,

Quem illo floridulo ore basiabas,

15

Te lugent nemora, atque vallis, in qua

Pascebas niveas tuas capellas;

Nunc pictas Dryadis legens corollas,

Nunc dulci resonans avena in antro.

At tu, si sapis, o puella Ditis,

20

Huic dato nitidas tuas capellas.

Hac pascente, domum tuae capellae

Ferent ubera tentiora: lacque

Longe dulcius effluet papillis.

Nullam rura tulere doctiorem

25

Aut miscere coagula, aut decoras

Molli texere fiscinas hibisco:

Aut per florida prata cum puellis

Choros ducere, obstupente pago.