18.

Dic age, quid tecum faciebat, perfida, Thyrsis

      Sub corylo matrem dum sopor altus habet?

Ah ego te pueri circumdare brachia collo,

      Ah ego te vidi: sed pudet illa loqui.

5

Thestyli, tene meo quemquam praeponere amori?

      Amplexus alii tene dedisse meos?

At neque me Phyllis, nec formosissima Gorgo,

      Nec movit roseis candida Nisa genis.

Ipsa mihi furtiva tulit munuscula saepe,

10

      Sed lacrimans semper rettulit illa domum.

At tibi cur placuit tantum puer iste? quid, oro,

      Quid tantum egregii possidet iste puer?

Hic domini custodit oves. Ego mille capellas

      Pasco, quas moriens tradidit ipse pater.

15

Hic Dorylae indocto cessit cantando: peritus

      Et voce, et calamis cessit Agyrta mihi.

Nec pede, nec iaculo valet hic, nec viribus: ipse

      Audeo vel magnas sollicitare feras.

Sunt mihi flaventes tenera lanugine malae,

20

      Sunt nitidi crines, sunt rosea ora mihi.

Ipsa meos oculos tua sidera saepe vocasti,

      Ipse tibi quondam pulcher Adonis eram.

Nunc ego despectus; nec te, male sana puella,

      Nescio quem prae me Thyrsin amare pudet?

25

Iam fugiat leporem canis, accipiterque columbam,

      Incultique ferant dulcia poma rubi.

Iam sperent, metuantque simul miseri omnia amantes.

      Credite, nulla fidem servat amica viro.