9. ad Antonium Gibertum

Docte puer, magni pulcherrima cura GIBERTI,

      Progenies silvis edita Pieriis,

Te dulces oras in luminis egredientem

      Excepit tenero Calliopea sinu:

5

Et capiti imposita lauri de fronde corona,

      Formosa Aoniis ora rigavit aquis.

Cui puero favet illa, is firma aetate poetas

      Antiquos doctis versibus aequiparat:

Ipsum admirantur populi; iuvenesque, senesque

10

      Attoniti pendent vatis ab ore sacro.

Seu vexat miseras discordia flebilis urbes,

      Ille suis mulcet pectora carminibus.

Seu gravis ira deum morbos exasperat, iras

      Condonant vati numina magna pio.

15

Sic divos cithara placabat Thracius Orpheus,

      Sic hominum cultus molliit ille feros.

Fortunate puer! tanto dignatus honore

      Despicito quidquid mobile vulgus amat.

Est patruus tibi praestanti virtute GlBERTVS,

20

      Quem tellus magnae suspicit Hesperiae.

Hoc duce relligio multos neglecta per annos

      Iam rediit: pulsa est vana superstitio.

Ipsius pare sanctis hortatibus: ipsum,

      Care puer, magni numinis instar habe.

25

Hoc duce Sirenum cantus, et pocula Circes,

      Et Veneris saevas effuge blanditias.

Qui sequitur Venerem, fugit illum candida Musa.

      Ah miser ille puer quem dea docta fugit!

Blanda Venus pueros nigrum deducit ad Orcum

30

      Insidians; caelo candida Musa beat.

Incautas iuvenum mentes in monstra ferarum

      Vertebat Solis filia blanditiis.

Blanditiis captus, qui dextra vicerat Hydram,

      Hac eadem nevit Lydia pensa manu.

35

Alcide infelix, ubi sunt Erymanthia monstra,

      Victaque tergemini corpora Geryonis?

Et tremefacta tua pallentia Tartara clava,

      Fultaque cum magnis sidera numinibus?

Alcide infelix, tantis de laudibus istis,

40

      O pudor! exuvias una puella capit.

Nos vero capiant Musarum gaudia sancta,

      Gaudia dis etiam cognita caelitibus:

Quos tenerae mulcent iocunda voce sorores,

      Et citharae cantus suavis Apollineae,

45

Cum pater auratis celebrat convivia tectis,

      Et dapibus mensas pulchra Iuventa onerat.

At puer Idaeus niveo succinctus amictu

      Miscet supremo dulcia vina Iovi.

Hunc puerum virtus tanto praefecit honori:

50

      Huic puero pietas munera tanta dedit.

Ille colens centum salientem fontibus Idam,

      Sive vagas arcu sollicitaret aves,

Sive sub umbrosa captaret frigora quercu,

      Qua fugiens liquido murmurat unda pede;

55

Pieridas, Phoebumque patrem, divosque canebat,

      Qui virides silvas, qui supera alta tenent.

Dum canit, inclusum fulvis Iovis armiger alis

      In sedes illum transtulit aetherias,

Felices superum sedes, quas candida vestit

60

      Purpureo semper lumine Laetitia.

Tu quoque Musarum veneratus numina, dignum

      Caelesti puero te, bone, finge, puer.