8. de Alexandro Farnesio cardinali

Dum puer aerias superat FARNESIVS Alpes,

      Et permutato currit anhelus equo,

Illius crines flavos, corpusque decorum

      Ambrosiae liquido sparsit odore Venus;

5

Ne teneros pueri Sol igneus ureret artus,

      Frangeret aut nimius mollia membra labor.

Tum mirans ait: "O divum pulcherrima cura,

      Progenies claris edita semideis,

Tune per alpinas cautes, et inhospita saxa

10

      Tam tener admisso currere pergis equo?

Et rapido cursu noctemque diemque fatigas?

      Vt natus Maia pulcher Atlantiades,

Cum celeres patris defert mandata per auras,

      Et pennis terras transvolat, et maria.

15

Macte puer virtute, puer dignissime caelo,

      Caesaris ad magni colloquium propera;

Vt tua miretur iam dicta, animumque virilem

      Romani custos maximus imperii.

Et te iam primis venerari discat in annis

20

      Paullatim, donec fulserit illa dies,

Cum genibus minor ipse tuis, spectante senatu,

      Procumbet sanctis oscula dans pedibus.

Nam simul aucta suum ver dulce peregerit aetas,

      Et te maturum fecerit illa virum,

25

Auspicio divum regno praefectus avito

      Aurea Romanis tempora restitues.

Fortunate puer! per te felicia deget

      Otia pacatis hostibus Italia.

Illa tibi centum ponet de marmore templa,

30

      Illa tibi supplex annua sacra feret".

Haec Venus; et puerum divinum amplexa recessit:

      Ille deae laetus munere currit iter.