Marco Antonio Flaminio carmina 1, 45

Testo base di riferimento: M. Scorsone, 1993

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


45. gratulatur Alexandrum Farnesium
gravi morbo liberatum esse

Da vati citharam, puer,

Et mecum superis incipe debitas

Cantu solvere gratias,

Qui nobis iuvenem restituunt sacrum.

5

Iam tristes querimoniae

Cessent, iam lacrimis, optima civitas,

Tandem pone modum piis:

Iam di, Roma, tuas audierunt preces.

En FARNESIVS inclytus

10

Vivit, nec miseram funere patriam

Foedat. Dicite, virgines,

Dis laudes, pueri, dicite, candidi:

Ludis, laetitia, iocis,

Et faustis resonent omnia plausibus.

15

Caelo nubila Iuppiter

Pellat. Sol, nitidum iam caput exsere.

Vrna fundere limpidas

Vndas incipiat iam Tyberis pater,

Et septemgeminos tegant

20

Montes purpureis lilia cum rosis.

At tu, Romuleae parens

Vrbis, certa salus, et decus Italae

Gentis, maxime PAVLLE, iam

Divis solve bonis vota. Nepos valet;

25

Invictoque animo feret

Tecum una imperii pondera maximi;

Alcides velut impiger

Fulsit supposito sidera vertice.