10. angelo divitio

Si qua fides usquam mortalibus, Angele, habenda est

      Pro pietate animi et moribus ingenuis,

Dum sibi conscia mens nihil aut fecisse maligne

      Aut dixisse ullo in tempore se meminit,

5

Sed sanctam coluisse fidem, sed foedera sancta

      Servasse, et sanctas semper amicitias;

Debetur certe nobis haec plurima apud te

      Pro pietate animi et moribus ingenuis.

Nam quod perditus ante malo flagraverim amore,

10

      Et fuerim toto infamia nota foro,

Pro quo te caruisse, diuque ingratus abesse

      Debueram, et tristes extimuisse minas,

Crede mihi, fuit id fortunae crimen iniquae,

      Non morum aut animi non satis ingenui;

15

Fortunae omnipotentis, apertum in corpora nostra

      Inque animos late quae gerit imperium,

Mergens fortia colla profundo vortice amoris,

      Et torquens caecis corda cupidinibus.

Quae licet oblitumque hominum oblitumque Deorum

20

      Extremam prorsus me ingerit in rabiem,

Nulla tamen rabies fuit aut vis effera tanti,

      Quae tete nostro avelleret ex animo;

Te quem longus amor media in praecordia fixum

      Iussit in aeternos usque manere dies;

25

Cuius amorem nulla iniuria temporis unquam

      Aut hominum nostro e pectore dissoluet,

Quidquid erit posthac, quaecumque hominumque Deumque

      Fortunaeve in me dictaque factaque sint.

Quare si hactenus insano labefactus amore

30

      Admisisse in te noxam aliquam potui,

Pro qua te caruisse, diuque ingratus abesse

      Debuerim, et tristes extimuisse minas,

Ignosces; etenim post longa incommoda, longa

      Supplicia et longi dedecus exsilii,

35

Denique post demptam per saeva piacula labem,

      Si qua erat, irarum desinere usque decet;

Et mihi reddere te, et vivacem exstinguere curam,

      Quae pectus tristi torquet amaritie;

Ne forte Adriacas si unquam vesanus in undas

40

      Deferar, heu vestris naufragus ex oculis,

Aut terra ignota iaceam neglectus, et exsul,

      Et matutinis praeda data alitibus,

Dicaris miserae mortis tu causa fuisse,

      Et tua sit nostri funeris invidia.