27. ad Baldum
Mittimus in gabia pulchram tibi, Balde, gazolam,
Quam, ceu cornacchias das mihi, dono tibi.
Dono tibi gazzam de tali sorte, quod ipsam
Paentibis cameris intro tulisse tuis.
5
Istam non umquam speres audire canentem,
Ni fuerit suppis imbriagata bonis:
Crede mihi, numquam cantat sine robore suppae
Et, quando cantat, nil nisi "che che" facit;
Interdum tamen illa, licet pochissime, secum
10
Gorghezzat dicens: "Vaccato, pola, puta".
Tu tamen irrides poveri munuscula vatis:
Irrides? Dat quod pauper amicus habet.
Non tamen est hominis, mi Balde, trepanda povertas,
Namque povertatem phillosophia sequit:
15
Non vult scarlattum, granam finumque velutum,
Sed sua strazzolas undique vesta cagat;
Pauper et ignuda est, sicut Plato firmiter inquit,
Subque repezzatis praticat illa togis.
Ergo quod poverus sic sim, ne, Balde, caleffa,
20
Paupertas savium nam facit, atque ladrum.