23.

Quis tandem nostrae dignetur murmura avenae

Ausonios Alfonse inter celeberrime Reges?

Et mihi nunc primo perstant quae in limine segnes,

Nec solitis audent choreis se credere, tuto

5

Hospitio excipiet Musas, opibusque iuvabit?

Tanta ne nos veterum ceperunt taedia laudum,

Atque adeo antiqui pertaesum est undique moris?

Illa olim ut divum cecinit quae fistula amores,

Quae somno Nymphas totiens viduavit agrestes,

10

Induxitque novas muscosis fontibus umbras,

Nunc obducta situ lateat, tenebrisque profundis

Abdita, ludibrio pereat ventisque, ferisque:

Atqui Dircaeo fuit haec carissima vati,

Cum caneret silvas, Actaeoque ex Aracyntho

15

Duceret auritos lapides, atque adderet urbi

Saxa modis inter se se coeuntia miris.

Ipse etima hac tanto Venerem devinxit amore

Assyrius puer, oblito dum luderet arcu

Inter oves: ut nulla illos divulserit unquam

20

Vis fati, non ipsa aevi longinqua vetustas

Mutarit: niveos sed quamvis saucius artus

Occidat aeterno devinctus lumina somno,

Non tamen ille tuis procul, o Cytherea, papillis

Secubat, aut absens vanos deplorat amores:

25

Agrestis tantum potuerunt sibila cannae.

Sed nunc ut versi mores, ut nulla priorum

Simplicitas remanet, sordent ut munera vestra

Pierides, nec priscus honor numerique, iocisque.

Pro numeris crevere doli, pro carmine lites,

30

Iurgia pro calamis et amor sceleratus habendi.

Per terras hinc rara deum vestigia pulvis

Flavus habet, nostros hi nempe invisere coetus

Turpe putant, spretos renuuntque insistere saltus.

Parcite apes pingui procedere longius alveo,

35

Nequicquam in tenera rorem depascitis herba,

Immunes nam vestra sedent ad pabula fuci.

Vos tamen o faciles, toto vos pectore Nymphae

Accipio, et tristi procul ambitione repulsa

Munera vestra sequor, contentus vivere parvo,

40

Et Regum mensas dapibus postponere inemtis.

Nec mihi Pyramidum placeat tam cultus, et altae

Vrbis honos, caelo quam pulchra Semiramis aequat,

Quam spissae nemorum ramis frondentibus umbrae,

Laetaque et irriguis manantia fontibus antra.

45

Vobiscum modo sim, Reges sub paupere tecto

Despiciam, et cunctis mihi ditior esse videbor.

Felix quem placido tandem pia numina vultu

Aspicitis, silvasque inter saltusque salubres,

Garrula qua molli decurrit gramine lympha,

50

Excipitis fessum, et dulci recreatis in umbra.

Illum non sanis evertent sensibus herbae

Quaesitae ad lunam, dirae non murmura sagae,

Horrida nec saevae mutabunt pocula Circes.

An vero haec Alfonse ingens si saecla priorum

55

Degenerant oblita decus, nec carmina curant,

Musarum quicquam nobis sit numine maius?

Obliquis mondum sua per vestigia currens

Signorum effetis defecit viribus ordo,

Nec mutata suos requierunt sidera cursus.

60

Infensas acies rursum decernere ferro

Accendet Mavors, et erunt etiam altera bella,

Et setis iterum galeae spargentur equinis,

Ferratoque ensi cedet iam vomeris usus,

Crinibus effusis Phrygii prope flumina Xanti

65

Errabunt trepidae natorum funere matres,

Et iuncti biiuges rapient per gramina currus.