12. ad Sannazarium de Minois regis impietate

Cum gravis imperio Minos agitabat Athenas,

      Legifer et populis iura superba dabat,

Nescio qua bili percussus, ab urbe poetas

      Expulit, et pulsos egit in exilium,

5

Infestos adeo reddens sibi crimine vates,

      Vt Musae hunc coeli sedibus eiicerent.

Ab Iove prognatum misere in Tartara regem:

      Tantum illi nocuit vatum inimica manus.

Nomen, crede mihi, sanctumque piumque poeta est:

10

      Huic quicunque nocet, se periisse putet.

Testis Pasiphae, veneris nova monstra pudendae,

      Aspernata virum foemina amica bovis;

Altera natarum testis, data praeda Lyaeo,

      Heu misera in solis ebria littoribus;

15

Altera privigni renuentis perdita amore

      Contempta accumulans crimina criminibus.

Laedere credideras sanctos, rex dure, poetas:

      Poenitet, at sero, te nocuisse tibi.

Dedecus hoc generi manet aeternumque manebit:

20

      I nunc, et vates, stulte, perire puta.

Est vati immortale et non violabile pectus:

      Hoc itidem sonuit veridico ore deus.

Namque ferunt dixisse Patris mandata ferentem:

      "Mortis in hoc puero non habet umbra locum.

25

Sic maneat, donec se animae in sua membra receptent,

      Rebus et exitium deferat ignis edax

Atque hominemque deumque in maiestate sedentem

      Extremo videat terra cruenta die".

Scilicet ostendit iuvenem, quo clarior alter

30

      Nec prior ingenio nec probitate fuit.

Hunc Heliconiades sacris docuere sub antris

      Et Charites Paphiae dulci aluere sinu.

Murmure tum comites sanctum implevere senatum,

      Mirati merito morte carere hominem.

35

Musarum pretium est aeternum vivere, nec mors

      In sacros vates arma movere potest.

Gaude igitur, Syncere, tui saecli optime vatum:

      Immortalis enim lux geniusque tibi est.