8. ad Lycorim

O factum lacrimabile atque acerbum!

Nunc certe lacrimaberis, Lycori:

Digna res lacrimis tuoque luctu.

Nanque lumina nostra, lumina illa,

5

Illa lumina, quae, Lycori, amabas,

Quae tuis solita anteferre ocellis,

Non sunt, o mea lux, amanda ut ante;

Non sunt lumina, sed malae tenebrae.

Illa, ut impia fata te, Lycori,

10

Abstulere mihi, tuoque longe

Me a vultu voluere abesse caro,

In rivos abiere lacrimarum;

Quodque amarius atque praeter omnem

Lacrimabile cogitationem,

15

Quantumcunque habuere lacrimarum

Iampridem evomuere: nunc ad ipsum

Ventum est sanguinem, ab intimoque cordis

Ducto flumine, turgidi horridique

Sanguinem lacrimant miselli ocelli,

20

Et cum sanguine amata diffluit lux;

Ac sic enecuere seque meque,

Dum meum miseri igneum furorem

Quaerunt diluere et rigare mentem,

Heu mentem Enceladi Typhoeique

25

Aestuosa anima aestuosiorem.