5. ad Lycorim

Amo, quod fateor, meam Lycorim,

Vt pulchras iuvenes amant puellas.

Amat me mea, quod reor, Lycoris,

Vt bonae iuvenes amant puellae.

5

Huic ego, ut semel hanc videre visus

Sese ostendere fixiore ocello,

"Quando, inquam, mea lux, mei laboris

Das mi praemiolum, meique cordis

Tot incendia mitigas, Lycori?"

10

Hic illa erubuit, simulque risit.

Ridebat simul, et simul pudebat.

Dumque molliculos colens amores

Simul virgineum colit pudorem,

"Quid negem tibi?" dixit, et capillum

15

Qui pendens levibus vibratur auris

Et formosa vagus per ora ludit,

Hunc secans trepida implicansque in auro,

"Haec fila aurea et aureum capillum

Pignus, inquit, habe meique amoris

20

Meique ipsius; hoc tuum puellae

Tuae pignore lenias calorem".

Hei hei quid facis? hei mihi, Lycori,

Haec sunt flammea texta, non capilli;

Sunt haec ignea vincla: ni relaxes,

25

Qui tanto valeam valere ab aestu?

Anne ignem iuvat ignibus perire?

Comae flammeolae, subite flammas,

Crines igneoli, venite in ignes;

Sat me, flammea vincla, nexuistis,

30

Nunc vos solvimini et subite flammas;

Vssistis nimis, ignei capilli,

Nunc vos urimini et valete in ignes.

Hos meos age laetus ignis ignes

Perge extinguere, tuque flamma flammam

35

Exedas, mea corda quae exedebat.

At tu, sic reliqui tui capilli

Vernent perpetuum tibi, Lycori,

Quod tuos ferus usserim capillos,

Parce: nam volo amare, non peruri.