Nicolò D'Arco numeri 300 - 412, 387

Testo base di riferimento: Mariano Welber, Edizioni UCT, Trento, 1995

Cura dell'edizione digitale: Linda Spinazzè


387. auspicatur victoriam Caesari
Carolo Quinto ode

Inger ingenteis pateras, minister,

Et rosa undantem Bromium corona;

His dapes festas simul apparato,

Non sine cantu.

5

Affer argutam citharam chelymque

Huc, ubi ad fontis caput Hydroelli

Quercus atque ilex sociata densas

Explicat umbras.

Caesaris iam iam video triumphum;

10

Iam tubas audire licet sonanteis,

Iamque "Io" et voces resonare ovantum

Littus ad Histri,

Qui coloratis violenter undis

Sanguine involvit galeas virosque,

15

Vtque equum divae in gremium marinae

Corpora versat.

Barbarus sensit quid Hiberus audax,

Quidque equo possit metuendus hasta

Belga, quid testata patrum vigorem

20

Itala pubes.

En petit supplex veniam rebellis

Teuthonus; iam langravium inchoati

Poenitet belli, solida revinctum

Colla catena.

25

Ille - nam dii sic voluere laesi -

Quod sacras auro spoliavit aras,

Templa deiecit, simulacra diris

Ignibus arsit,

Sensit ultorem scelerum Tonantem:

30

Nam sui oblitus, rationis expers,

In deos vana temerarius vi

Arma paravit.

Militem nullo procul aere duxit:

Caesarem huic sese fore polliceri,

35

Dum coruscantis Iovis arma iactat

Nulla timere,

Nescius quantum pater ille divum

Fulminet telo horribili prophanos,

Aethere extollens humiles, superbos

40

Trudat ad Orcum.

Ergo quid lex religiove spreta

Sanctio aut possit temerata patrum;

Quid fides fraudata, quid ira iusta

Caesaris, ipse

45

Viderit. Tuto at mihi nunc licebit

Dronium siccare merum meique

Caesaris laudes resonare plectro

Vtcunque loquaci.