Nicolò D'Arco numeri 300 - 412, 351

Testo base di riferimento: Mariano Welber, Edizioni UCT, Trento, 1995

Cura dell'edizione digitale: Linda Spinazzè


351. in laudem Laurus ode soluta
d Laureum Amarsfordiensem

Diceris quoque tu meis,

Laurus, fidibus et chely

Suavisonante, si Phoebus ipse

Tantum inspirat enthei

5

Spiritus mihi, ut in honorem ferar

Olim optatae virginis.

Namque ille exarsit inti-

Mis praecordiis, dum sinus

Candidos nudata ludensque

10

Inter aequalium choros

Cothurnoque exerta levi

Marmoreos pedes lavares

Ad ripam patrii fluminis sonoram,

Perfundens sotias amabiles

15

Vrnula argentea lymphis.

Tunc ut ille vidit amens te,

Oblitus arcum sagittiferamque pharetram,

Queis victor formidolosus

De serpente triumpharat horrifico,

20

Optavit te ardens, irruit ardens

Tuum in amplexum. At tu reflectis caput

Exterrita, ut viso mollis agna lupo.

"Quamprimum sotia eris mihi - dixit -

Currus caelivagi

25

Tu luciferos reges equos,

Et advehes terris diem;

Tu roscidum Orientem mecum

Lustrabis, et aureum

Perambulabis Signiferum.

30

Tu mecum resonantia magni

Oceani antra subibis,

Faciesque mecum regna

Infera nocte splendida.

Tibi invidebit Aurora rubens,

35

Dum surget croceo e toro

Tithoni tremuli senis,

Si me tuo digneris amore".

Sed spresti ingratam vocem, freti

Surdior Ionii procellis,

40

Deliberata prius mori

Quam quis tibi vel deorum impudens

Vel mortalium arrogans

Zonam solveret virgineam.

Tandem pudica profers comas

45

Odoras, praemium pudoris,

Praemium casti pectoris: his baccas

Aegrorum in usum mortalium educas.

Tu serta contexis vatum in

Regumque victorum caput,

50

Duplici honore decora.

Tu redimita frontem honestam

Semper viridi cortice, intacta,

Nec gelu aut hyemis timens,

Nullis demorsa pruinis,

55

Neque saevis Aquilonibus

Aethere frigido deproeliantibus,

Hiulca admittis caelifluos imbreis,

Iovisque irati fulmina

Contemnis, solum amanti tuo obnoxia,

60

Quod te firmat, calore

Quod te vivifico fovet: tuas

Misertus vices neque suos

Oblitus veteres ignes,

Te prospectat ab alto

65

Aethere omnividens. O quis me tua

Locet sub umbra, ut expers

Curarum excipiam placidum soporem?

O qui meum caput tua

Innectat fronde decorum?

70

Tunc ipse nec curem coronas

Regum nec sylvas Hesperidum beatas.