30. ode

Dii, quibus imperium undarum et qui mittitis imbres

Arboribusque satisque,

Hanc impendentem pluviam et compescite ventos

Ne obruat unda caput;

5

Erripite hunc capiti et venientem avertite nimbum:

Nubila ferte procul.

Sed, dii, quos video flammarum albescere tractus;

Fulmina quanta micant?

Ecce fugit sylva pastor lucosque relinquit

10

Agmen agens pecudum;

Et dum nescio qua cantant dulcedine; linquunt

Compita Amadryades;

Surgentem ob tempestatem de vallibus imis

Carbasa nauta legit.

15

Omnia rura natant et plenis omnia fossis

Et pecus omne latet.

At me percutiunt venti pluviaeque solutae

Et caput unda ferit.

Dii, removete igitur tempestatem imbribus atris

20

Et capite aure preces;

Sive sedet segeti largos infundere rores,

Hos date nocte, precor:

Aut mea me optata donec tellure receptum

Patria suscipiet,

25

Aut magalia vel ramorum protegat umbra

Aut rudis agricolae

[***]

Facta sine arte casa.