39.
Cuius tantillum me claudit ymago sigillum
Me sic premisit, sua quando gerenda revisit.
Obsequio veni cuius certamine pleni
Sunt modo tam dives quam pauper et undique cives.
5
In studiis pergam tecum, donec sua vergam
Monstra foras dira, quorum vulgus calet ira
Et rancore truci, quia sunt contraria luci.
Fac cito, rex docte, ne preveniat tua nocte
Hostis perversus, qui, semper ymagine mersus
10
Fallaci, tela componit in equore vela,
Vt cordis cellas turbet faciatque procellas.