28. Iulii Secundi pontificatus maximus

Illa piis populis mundoque accepta recenti,

      Sub Iove cum nondum ferreus orbis erat,

Nec proscissa graves vertebant arva iuvenci,

      Vinea nec lachrymas falce resecta dabat,

5

Mella sed aeriae sudabant roscida sylvae,

      Et lac pro gelida flumen habebat aqua.

Nunc o nunc redit ad primos bona quercus honores,

      Quos habuit, mundi cum tener orbis erat;

Quercus, glande sua quae quondam Heroas alebat,

10

      Cura Deum quercus sancta piumque nemus,

Dignaque Cecropiae pinguis cui sylva Minervae

      Cedat, et Herculeis populus apta comis;

Cedat et ipsa suo laurus Phoebeia luco,

      Inflexaeque pedem Bacchica serta hederae,

15

Vel myrti Veneris, vel Sylvani cyparissi,

      Vel quae capripedi pinus amata Deo est.

Namque boni mores nostro rediere sub aevo,

      Vt primum posito constitit illa situ:

Simplicitasque inculta comam, rectique cupido,

20

      Et lex et probitas et sine labe fides.

Nec redit ad primos tantum bona quercus honores,

      Quos habuit mundi cum tener orbis erat:

Sed provecta solo nitidis caput inserit astris,

      Quantum homines aluit, tantum alitura Deos.