16. de Galeso et Maximo

Increpat admissi tenerum dum forte Galesum,

      Et queritur fluxa Maximus esse fide;

Dumque malos pueri mores incusat, et ipsi

      Dura lacessitus verba ministrat amor:

5

Non ille urgenti sese purgare magistro,

      Non multa offensum conciliare prece,

Inficias non ire et testes poscere divos,

      Largo purpureas imbre rigante genas;

Non etiam irasci contra, iustique doloris

10

      Accensam in laeso promere corde facem.

Nil horum aggreditur: sed tantum ingrata loquentis

      Implicitus collo dulce pependit onus.

Nec mora, cunctanti roseis tot pressa labellis

      Oscula coelitibus invidiosa dedit,

15

Arida quot levibus flavescit messis aristis,

      Excita quot vernis floribus halat humus.

Maxime, quid dubitas? Si te piget, ipse tuo me

      Pone loco: haec dubitem non ego ferre mala.

Sed neque iam dubitas, nec te piget, inque volentem

20

      Basia mellitus contulit illa puer.

Macte tuo damno et pueri, bone Maxime, culpa,

      Macte tua culpa nequitiaque, puer.

Nam veneror, quorum placidi non pectora mores

      Composuere minus, quam face torret amor.

25

Crediderim in sancto dentur si iurgia coelo

      Inter se faciles non secus esse Deos.

Ex omni vobis mollissima vellere fila

      Nevit docta colo ducere fata soror.

Quis sortem magis optandam sibi poscat amoris,

30

      Maxime, sive tua, sive, Galese, tua?

Tene tui faciunt pueri peccata beatum?

      Tune tuo peccans gratior es domino?

Sic o saepe meus peccet, sic laedat amorem,

      Sic mihi se laeso praestet amore puer.