89. Aelii Tolimerii Sibenicensis
ad senatum populumque Spalatensis encomium

Iam pridem mihi mens ardenti exaestuat igne

In laudes, urbs, alma, tuas, Spalatensis, in omnes

Gentes et populos, passim pleno ore canendas.

Nam tua me pietas et amor cultusque deorum,

5

Prona fides animusque augendo semper honori

Principis hospitibus mens et frons laeta receptis

Addixere tibi et clavo fixere tenaci.

Sed Proculeiani quis nam praeconia verbis

Aut aequare sciat, propius ut accedere possit.

10

Quae summis in te studiis, conamine summo

Conscripsit Spalatique tulit super aethera nomen.

Vrbis et illius quam princeps ille locavit,

Qui sibi deposito requiem diademate fecit.

Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum

15

Subruit evertitque urbis decora alma vetustae.

At Proculeiani virtus collapsa reponit

Et rediviva simul iam subruta moenia, fecit

Ingenio et scriptis vobis per saecula famam.

Exstruxit muros hic instauravit et urbem,

20

Hic tibi, gens felix, servavit et auxit honores.

Donaque, quae reges, quae princeps unus et alter

Contulerant, faciens brevibus illustria chartis.

... pinxit velut alter Apelles

... avis patrum monumenta tuorum

25

... longinquas gentes hic hic, littora et urbes

Implevit voce, ac famae Spalatensis honore,

Atque adeo ut gentes miro inflammentur amore,

Vt videant, ut te noscant possintque tueri.

Ergo felicem quis te non dicere possit,

30

Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?

Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,

Laudibus, ut nullo sis interitura sub aevo.

Qui magis in vita nihil expetit, aut prius optat,

Nil studet, o cives Spalatenses, quam pius in vos,

35

Quam memor et gratus vobis cunctisque videri

Et decus et laudes vestras per cuncta patere.