Francesco Di Natale carmina, 13

Testo base di riferimento: M. Marković, 1958

Cura dell'edizione digitale: S. Di Brazzano


13. ad Gilibertum Grineum, poetam eximium,
pro magnifico Vrsato Iustiniano responsio

Nobilium decus o vatum, celeberrime vates,

      Grineu, Musarum rector, alumne, pater.

Cuius honoratae volitant monumenta Camoenae

      Iam super Hesperias Mygdoniasque domos;

5

Nomen erit cuius mansurum semper in aevum,

      Destituent cuius saecula nulla sophos.

Carmina misisti mihi quae dulcissima nuper,

      Legimus: haec animo grata fuere meo.

Pro quibus innumeras grates tibi non ego solus

10

      Debeo: debebit Iustiniana domus.

Haec mihi perpetui gratissima muneris instar

      Semper erunt medio condita nempe sinu.

Non quia cuncta velim de me mihi credere, quae tu

      Concinis, ast illo sed quod ab ore fluunt,

15

Quo resonante lyra lapides mitescere possent,

      Posses montivagas sollicitare feras.

Felix o totiens cui di tribuere sonoro

      Carmine terrigenas tollere ad astra viros.

Cunctarum cedant rerum diademata solis

20

      Carminibus, semper carmina sola manent.