Ad lectorem Operis Adriani Fini, eius genitoris
Hoc tu praegrandi, studiose, volumine duros
In Solymos lector plurima comperies.
Quod sancti vates promulgavere videbis,
Quod nova quodque olim pagina prisca tulit;
5
Antiqua et quod sit, Iudaeo interprete, Mosis
Mille profanatis lex temerata locis.
Nulla solet nato praestari a Iudice, testis
Suspectus cum sit pro Genitore fides.
Tu lege quodcumque est, te Iudice, mira patebunt,
10
Et dignum multa dixeris esse fide;
Sacra Redemptoris per te praesagia nostri
Sensibus inversis dilacerata leges.
Plura recognosces patefacta aenigmata vatum,
Secreti et sancto codice quidquid inest.
15
Pessima quin etiam Solymorum probra dolosque
Et scelerum normam, totque nefanda leges.
Auctoris nomen duxi tibi pandere, Lector,
Quod tamen in tenebris maluit ille tegi.
Inclyta navifrago nomen dedit Adria ponto,
20
Et solium summis Regibus illa fuit:
Haec fuit Auctoris genitrix; Ferraria nutrix
Et genus et nomen Fina propago dedit.
Vndenas hiemes lustris ter quinque peractis,
Et todidem messes non sine laude tulit.
25
Census et Estensis duodena ad lustra, quot annis
Codicibus fisci claruit huius ope.
Huic operi, quod vix bisseptem viderat annos,
Imposita est nondum morte suprema manus.
Hinc, precor, annosum venia dignare parentem,
30
Si scriptis parvus grandibus error inest.
Nos homines, non Di; proprius mortalibus error;
Pervigil haud semper magnus Homerus erat.