Ad Philomusum

Hic quem tot famulis elata fronte per urbem

      Ire vides, cuius colla monile premit,

Qui nunc argento, fulvo nunc splendet in auro,

      Qui tot pascit equos, tot, Philomuse, canes,

5

Innumeris cuius manus est ornata smaragdis,

      Pauperior nuper me, Philomuse, fuit.

Non haec ingenio, non haec virtute paravit:

      Haec molles illi contribuere nates.

Divitias aliis, aliis dat culus honores,

10

      Ast, Philomuse, meus nil nisi stercus habet.