Ad Pyrrhum Malvitium
Felsinei sublimis honos lumenque senatus,
Pyrrhe, inter raros connumerande viros,
Me satis atque super generosa Bononia sat me
Detinuere tuae tecta benigna domus.
5
Iam vocat ad patrias mea me Ferraria sedes,
Et me tam longum tempus abesse dolet.
Quod dignum tanto reddam tibi munere munus
Discedens? Grates reddere, Pyrrhe, pudet.
Non mea centenis versantur rura iuvencis,
10
Nec mea Caesareas arca reservat opes.
Sed mihi si saevus concesserit otia Mavors
Nec nostram turbent classica rauca lyram
Ingrato hospitium non te tribuisse videbis,
Nec frustra Musas detinuisse meas,
15
Grande tibi quod nulla queat delere senectus
Munus ab Aoniis fontibus ipse feram;
Malvitiam grandi referemus carmine gentem,
Vt trahat a longa nobilitate genus:
Quot dederit domus illa viros belloque togaeque,
20
Claraque facta domi, claraque facta foris.
Securum nunc litus arat mea cymba, nec undis
Audet adhuc vasti credere se pelagi
Ne tamen ingratus videar, tibi pauca relinquo
Carmina, quae nostri pignus amoris erunt.