10.

Et merito irrisa est variae sententia mentis:

      Si qua vacant solido verba tenore, labant.

Non datur immota deductus origine sensus

      Extet ut ille sua condicione minor,

5

Firmior excelsis sed robore montibus orto,

      Horrida quod nulla flamina parte movent

Sit licet ingenti librandus pondere sermo,

      Attamen hac nullus lege tenetur amans.

Ipse carens certis amor est racionibus expers:

10

      Alter et alterius iura coactus init.

Foemina si facilem cupido se praestet amanti,

      Tunc domus innumeris plausibus icta sonat,

Spernitur aurifera tunc Lydius amnis harena;

      Carior est ipso lenis amica Tago.

15

At si nativis mutata est usibus illa,

      Aspicis in querulos gaudia versa modos,

Carior et Croesi toto iam divitis auro,

      Dicitur abiecto vilior esse fimo.

Et tacito intensus sub pectore clauditur ardor,

20

      Ne manifesta suo lumine flamma micet.

Callida detectos cum foemina percipit aestus,

      Saevior in notas permanet illa faces.

Postmodo magnifici sublimia verba Tonantis,

      Icta vel invitae foedera pacis amant.

25

Non graviore miser damno tentatur amator,

      Quam sua cum pronas spernit amica preces.

Si nulla est igitur nostrae constantia menti,

      Quae velit atque uno tempore nolit opem,

Qua sine vanescunt lentis mea viscera flammis

30

      Non secus ac gelidae, sole tepente, nives,

Non ego, sed dubius fundit vaga verba Cupido,

      Qui regit ad nutus pectora nostra suos.

Pareat addictus domino quicunque iubenti:

      Si venit auctori, culpa luenda venit.