6.

Annua versatis mandantur semina sulcis,

      Pinguis ut exculta messis abundet humo.

Iunguntur teneris praecelsae vitibus ulmi,

      Vt sua veloci pressa sit uva pede.

5

Vt capiat longo speratas tempore merces,

      Anxius in mediis navita sudat aquis.

Vitalem intensos segetem formica per aestus

      Servat, ut a gelida tuta sit illa nive.

Quam suavis, quam blanda quies, quam grata voluptas,

10

      Quam nihil optata spe cecidisse iuvat!

At nos fallaci stultam sub amore iuventam

      Trivimus, ut nostro certa sit aura malo.

Sed mea vesanis agitata est cymba procellis,

      In caecisque fuit pene sepulta vadis,

15

Fidaque cum tuti sperarem littora portus,

      Saevior infesti nunc maris unda tumet.

Non semper media pugnat gladiator arena:

      Sedulus e nostro corde triumphat Amor.

Ast ego sim quanvis letali saucius ictu,

20

      Apparent nullo vulnera facta loco,

Illaque putrescunt cunctis ignota medelis:

      Multiplicat vires abdita flamma suas.

Nota licet fieret tantorum causa malorum,

      Non ego Paeonia liber ab arte forem.

25

Non rapidis praeceps undis extingueret Haebrus,

      Nec cantata meas tolleret herba faces.

Non levat hunc Paean, non hunc Medea furorem

      Hic superimpositis auctior ardet aquis,

Ardet ut immensis sparsum magis imbribus arvum,

30

      Quod proprio arboreas non cremat igne comas,

Vtque Hyera in medio vastas vomit aequore flammas.

      O natura modis prodigiosa tuis!

Non tamen haec perdit morientes flamma medullas,

      Maior ut assiduo poena dolore fluat:

35

Sic male Caucasea religatus rupe Prometheus,

      Sic Tytius saevam pascit inultus avem.

Livia sola potest nostros lenire dolores,

      Improbus incauto quam mihi iunxit Amor.

Sola cruentato latum quod pectore vulnus

40

      Fixit, Achillaeo tollere more potest.

Fervere perpetuo debent si nostra vapore

      Membra, salutiferum non habitura modum,

Vos, o ducentes mortalia pensa sorores,

      In quarum arbitrio morsque salusque manet,

45

Hanc, precor, hanc animam tantis exolvite poenis

      Vt saltem hoc possim morte carere malo.

Ipse licet miti foelix in amore triumphes,

      Impia tam gratum toxica nectar habet.