3.

Quis furor, o demens? quae tanta superbia formae?

      Quid nimio audaci fronte decore tumes?

Non secus incluso taurinus flamine follis

      Et gravis extenso foemina ventre tumet.

5

Non pila, non alio plena est vesica tumore,

      Quam iacit assueta turba iocosa manu.

Puniet ipsa tuos ultrix Rhamnusia fastus,

      Vt sit delicto congrua poena suo.

Hancne putas viridi mansuram in corpore dotem,

10

      Nec caritura suis laevia membra bonis?

Falleris: ista fugit nunquam reditura iuventus,

      Et quaecunque brevi tempore forma perit,

Vtque levis tenues vanescit fumus in auras,

      Sparsaque ceu modico rore favilla cadit.

15

Florida vernanti laetatur terra colore;

      Sicca sub aestivo mox iacet illa Cane.

Invida praecipiti labuntur tempora cursu,

      Labitur ut volucri pulsa carina Noto.

Hinc tacitum festinat iter cum morte profunda

20

      Non intellecto curva senecta gradu.

Hinc Genium fragili succensum flore piabant,

      Vt memor exigui temporis ille foret.

Vt corrupta fluunt cunctarum semina rerum,

      Omnia sic illis quattuor orta fluunt.

25

At tu, si parili mecum certabis amore,

      Vives post nullos interitura dies.

Edita sint tenui quamvis mea carmina rivo,

      Magnus et in parva piscis abundat aqua.

Sunt data pro minimis grandissima praemia gemmis:

30

      Quaelibet est proprio res satis ampla bono.

Si vaga contemnis victurae murmura famae,

      Ipsa cades brutas inter habenda feras.

Scilicet humano quivis de sanguine cretus

      Gaudet ab aeterna posteritate legi.

35

Testis adhuc superest fausti memorator Achillis,

      Quod bene Meonio carmine notus erat,

Crebraque cum largo fudit suspiria fletu,

      Quod non, heu, tanto dictus ab ore foret.

Aurea neglecto mavis si praemia versu,

40

      Irrita pro stabili munera laude petis.

Caetera vanescunt dubiae ludibria sortis,

      Sola sed aeternum carmina nomen habent.

Quid Nova Carthago, clarae quid Pergama Troiae,

      Ipsa quid, ablato carmine, Roma foret?

45

Hoc Libycos orbes, hoc Inda monilia vincit,

      Cedit et huic aurum, Parthica terra, tuum.

Foelix, quae fuerit sacro celebrata poetae,

      Cuius honorato carmine nasus inest!

Non bene quisque dato celeri pede currere signo

50

      Missus ab Aeleo carcere novit equus.

Alter erit, fateor, Narcisso pulchrior ipso,

      Tanta sed in nullo vivet amante fides.

Ipsa iuvat potius fidei constantia purae,

      Quam mala quae ficto corpore forma viret.

55

Si Gnosis fidum sortita fuisset amantem,

      Non flesset rabidis sola relicta feris;

Icta nec arsisset letali vulnere Dido,

      Nec foret infanda Phyllis adempta nece.

Forsitan exili natum de semine vatem

60

      Despicis, illustri conspicienda domo.

Si mea non rutilant antiquis atria caeris,

      Ipse nec insigni stemmate clarus eo,

Alta tamen nostrae dedimus primordia genti,

      Sumque meae primus nobilitatis honor.

65

Scilicet est aliquid propriam sibi quaerere laudem

      Atque suo ex humili surgere Marte loco.

Quem relevat virtus multo sudata labore,

      Nobilior Paulis ille duobus erit.

Heu, quotiens, cernes sparsos cum vertice canos

70

      Factaque sublato crispa colore, gemes!

Heu, quotiens referes, tensis ad sydera palmis:

      "Me miseram, qualis Faustus amator erat!

Ast ego sum nunquam iuvenem miserata querentem,

      Nostraque nescio quo lapsa iuventa modo est!

75

O utinam expertis cantatae viribus herbae

      Demeret annosum saga perita situm,

Dempsit ut effeti rugosos Aesonis artus,

      Quae male fraterno tincta cruore fuit!

Non ego fraudarem geniali dote iuventam,

80

      Nec sinerem cassos stulta perire dies.

O nimium cauto sapiens in pectore sensus,

      Qui sciat oblata commoditate frui!"

Haec et plura tuis interpellata querelis

      Sub bibulo sterilis condet arena loco.

85

In sua iam carpas abeuntes semina fructus:

      Tota datur merito vita fruenda suo.