12. ad Lucium Maximum Patavinum,
esse provocatione adversum detractores:
actionum, conscientiam; scriptorum, ad posteritatem

Maxime, qui fidei plenus sic semper amicis

Idem ades ut praesens videare absentibus esse,

Eia age, ne nobis noceat mala lingua cavesne

Dum longe a docta et dulci nunc absumus urbe?

5

Ipsa mihi, memini, puero iam baccare frontem

Cingebat mater, nec verba precantia divos

Linquebat, ne quis verbis oculove noceret.

Hunc ego cum longo tenuissem tempore morem,

Orabam quoque coelestes, rumoribus ut me

10

Vesani vulgi expositum defendere possem.

Verum ubi nec prodesse mihi pia cura parentis

Visa, nec illa etiam, superos quae saepe precabar,

Collegi meme et rationem temporis acti

Subduxi a primo veluti perducerer orbis

15

Principio ad summum, sub quo nunc degimus, aevum;

Illhic aetatis vitium cuiusque dolentis

De sese offendi, nihil et sine crimine sub se

Ponentis neque laudantis nisi quod foret annis

Praeteritis ortum. Divinos saepe poetas

20

Ludibrio hinc populis factos, dum ducere vitam

Contigit, inveni nec non et sancta professos

Dogmata, qui sophiae gaudent cognomine, passim

Ante obitum spretos. Dirus sic omnia livor

Impetit et morsu dentis male conficit atri.

25

Quae cum saepe animo volvissem, cuncta protervae

Esse haec fortunae, nec obi id metuenda videri,

Sed risu spargenda et contemnenda putavi.

Id tu etiam, si forte aliquis mea carmina, vel si,

Quod vellem minus, optaret mihi carpere mores,

30

Tecum agita et simili tibimet succurre medela

Atque mihi, neque enim potis est compescere quisque

Invidiae stimulos, cum sentit maxima vivis

Attribui, quaeve ipse nequit praestare reposta

Alterius sub mente videt maioraque semper

35

Haec fieri, ut sensim ulterius procedere tempus

Inspicit et medio in spatio dolet ipse relinqui.

Siquando obiectet quisquam mihi turpia factu,

Continuo mentem appello, quae conscia veri

Ipsa tibi, partes delecti iudicis aequas

40

Arroget atque palam subito quod senserit, edat.

Factorum certus mens est sibi conscia iudex.

At siquis quos forte iocos et seria versu

Connecto exagitet, ad sanctam posteritatem

Provoco, quae nulla invidia nulloque malignae

45

Mentis inardescet vitio, verum, omnia recto

Iudicio expendens, nunquam fecisse minoris

Ista volent quam sint. At fors maiora putabit

Haec eadem, ut se in longum proferet, aetas.