10. ad Andream Trivisanum pontificem Feltriensem:
commendatio edendorum sermonum
Alterius quisquis natos sibi stirpis adoptat
Hos amat utque suos prudens alit, et tamen intra
Innatum propriae sobolis praeservat amorem.
At qui foecunda prolem de coniuge sumit,
5
Omnibus hanc miro praefert conamine rebus
Atque adeo interdum potiorem se putat ipso,
Negligat ut variae vitare pericula sortis.
Sic ego sermones tanquam mihi pignora mente
Eductos alitosque pari virtute paravi,
10
Pro quibus ut iam quid valeat fortuna necesse est
Experiar subeamque parens cum foetibus una
Iudicia exemplo mihi formidata vetusto.
Nanque ut difficili gliscit sub matre puella
Spectari iuvenum turmis incauta pavensque,
15
Sic nostri, haud iusta cauti formidine forsan,
Evolvi docto cupiunt lectore libelli.
Atqui alui hos intra sedati limina tecti
Et compsi monuique palam ne forte venirent
Incompti aut maculis contacti prorsus ab ullis.
20
Propterea aestatem iam nonam visere pergunt,
Ex quo non facili parvoque labore paratos
Admoneo assistens prope sedulus, et gravi hortor
Ne sibi tam placeant, quin recti iudicis ante
Explorent aures, quales qui Pallados arte,
25
Vt tu, vaniloquis purgatas sordibus explent.
Edendos tamen esse putant, cum tempore iusto
Perpessi fuerint moram limaeque laborem.
Quare age, iam bene diis pulchreque iuvantibus oram
Solvimus et parvae tendentes lintea cymbae
30
Ingredimur vastum zephyris spirantibus aequor.
Quod siqua in scopulos vel si vada caeca phaselus
Parvulus inciderit, nam passim multa vaganti
Offenduntur, opem tu protinus optime ferto,
Ingenuique bonique et docti fungere more.
35
Tecum aderunt etiam multi mihi forsitan, ut qui
Naturae eximiae doctrinam adiungere curant,
Iam docti atque boni venerandum nomen adepti.
Vnde rati quotiens nostrae spiraverit aura,
Illa graves totiens felix vitaverit aestus.
40
Haec tibi, frondosa cessans sub rupe, canebam
Montelli nympharum avido gaudentis amore,
Postquam Naiadum decus huc Bellona recessit
Subriguitque, Silim fugiens e fontibus amnem
Occultis, quibus hic longis ambagibus errat
45
Subter humum atque iterum sub lucem limpidus exit.
Nanque ferunt illam, simul ac est versa deorum
Nutibus in collem pro virginitate virentem,
Innumerum circa numerum venisse dearum.
Floribus huc redimita caput sertisque Napaea,
50
Glandifera Dryas huc incingens tempora quercu,
Et summo residens in vertice montis Oreas,
Nais item propter labentem proxima lympham,
Vna omnes vertere gradum, quibus addita venit
Fontibus atque antris gaudens et montibus Echo.
55
Sed nulla potiore agitant in parte faventes,
Quam qua frugiferis Marcelli in collibus errant
Observantque loci dominum, qui plurima cultu
Contulerit speciosa suo nec prodita tantum
Sponte pia telluris iners adamaverit, et quo
60
Iam Nymphis digno Nymphae sunt praeside dignae.