1.

Florentis quondam memores dulcisque iuventae

Lusimus, et teneris non nil permisimus annis

Sive elegis seu mox lyricis, numerisque modisque

Disparibus votum mentis mihi Musa reclusit.

5

Et poteram et certe nunc tandem, Franche, quiessem,

Ni tua me cum saepe alias, tum commoda nuper

Gratia summosset residem vel nempe vacantem

Diversis multo studiis, dum reddere grates

Ipse tibi quantum valeam contendere conor.

10

Ac neque grata magis mihi nec iocundior ulla

Res fuerit, quam si videar te digna locutus

Et gravibus tantas pertingere vocibus aures.

Sed quis erit modus? Aut ubi nam consistere primum

Mens queat? An quo iam soliti decurrere campo

15

Pertritoque pedem et vulgato calle feremus?

Anne illud potius quod amat maturior aetas

Et tua prae se fert toto reverentia vultu,

Illud erit nobis iter, ut per devia longe

Multum errans seseque inter variabile vulgus

20

Linquentes nos et recta et vix cognita paucis

Semita perducat, quae se iis angustior offert?

Pierides, vos hunc, neque enim nescitis ut altum

Tendit iter, brevibus spaciis ostendite callem

Et date scandenti facilem per iniqua laborem.

25

Difficilis quondam fuerat nec acumine parvo

Quaestio prudentis inter variata priores,

Ecquis erat rerum propria sub imagine finis

Quaerendus nobis, an num foret usque vagandum.

Inventae huic gravior succedens altera suasit

30

Quenque sibi ut sua dictaret ferretque libido,

Et facere et servare modum finemque bonorum.

Nanque, ut constiterat semel hunc unum esse neque ultra

Tendendum at contra simul huc humana referri

Omnia, tum varie quaesitum quid foret illud

35

Quo se dirigerent homines et cuncta referrent.

Hinc aliis aliud visum diversa secutis,

Vt virtus, ut honos, ut opes, ut serva voluptas.

Haec ego dum graviter mecum pro parte virili

Exagito intereaque hominum praenosse necesse est

40

Officia, occurris tum tu mihi quantus in illis

Visus es atque etiam appares, cum publica tractas

Et privata pari virtute negocia cunque

In magnis parvisque unus videaris et idem.

Atque haec cum veluti divina mente profecta

45

Eveniant, quodcunque tibi semel ore vel alto

Pectore consilium exciderit, tum protinus illud,

Quis opus est, cepere boni sanctumque tuentur.

Hinc adeo quod saepe tibi quam plurima Summi

Iniunxere Patres quae mox effecta dedisti

50

Omnia diversi non unis partibus orbis.

Externos etiam hinc reges cum missus adires

Multaque cum faceres his grata et magna referres,

Perficis ut miro te complectantur amore,

Quem durasse velint et ad haec quoque tempora servent.

55

Hinc quoque quod magno sacrorum munere functus

Ad Venetos proceres, nulli quod contigit ante,

Septenos illhic totos impleveris annos.

Quin tuus hinc populus, moliri publica postquam

Dedisti et propius iam pastor ovilia servas,

60

Non speculatorem custodemve invidet ulli

Et te, si fas in terris, ut numen adorat.

Ipse etiam, nam parva solent adsistere magnis,

Pone sequens atque haec tranquilla mente volutans,

Quod possum, ad Musas aditus et carmina tento,

65

Vt tua me, dum fata sinunt, benefacta canentem

Audiat et praesens nec postera nesciat aetas.

Haud secus egregii vates habuere benignis

Principibus meritas grates et digna tulerunt

Praemia, nec poterant iis quicquam reddere maius

70

Quam laudem aeternumque manens in secula nomen.