Giovanni Aurelio Augurelli sermonum libri 1, 4

Testo base di riferimento: M. Niero, 1986-87

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


4. hortatur Andream Castrum,
ut inanes hominum curas rideat

Castre, meos inter pars non temnenda sodales,

Quem mihi constanti devinxit pectore sydus,

Sydus quod nobis aequalem temperat horam,

Vnde tenax semper dependet et una voluntas;

5

Iam dudum cupio tecum ridere, quod ambos

Nos iuvet, et nobis, si quicquam est utile, prosit.

Est ne quod exoptent homines magis atque beatam

Felicemque diu certatim ducere vitam?

Nil porro invenies, quaeras licet, et tamen isthuc

10

Vivere quod cupimus, non unquam vivimus ipsum.

Nam bene cui tantum est, ut, si tecum ipse parumper

Consideat, subito non sit tibi mille querelis

Aurem laturus, tanquam infelicior omni

Tunc agat et nulla non conditione minor sit?

15

At si pauper erit, quanquam fortasse suamet

Culpa mendicat, fatis tamen imputat et se

Syderibus plane natum mentitur iniquis.

Pars autem, siquid paulum minimumque recedit

A recta cursu, qua se prius ire parassent,

20

Protinus exclamant secum infeliciter actum.

Est quem nulla diu delectent gaudia, nullae

Blandiciae, cuncta usque adeo fastidit, et illud

Quod cupiit iam, mox renuit stomachosus et odit.

Sic omnis queritur tantundem, ac dum dolet omne

25

Amittit, propter quod sic tristatur, et ipsam,

Cui tam semper hiat, festinat perdere vitam.

Hinc ego disrumpor risu, quod vivere semper

Quaeramus, nunquam interea comitante dolore

Vivere contingat, nisi tu fortasse vocaris

30

Id vitam, tristis quod circumplectitur angor.

Hic igitur risus meus arridere vicissim

Te cupit atque graves animo deponere curas,

Vt placido mecum studeas defungier aevo

Quod superest tantum, permittens caetera divis,

35

Quo se cunque dabunt, quibus haec mortalia curae.