13. ad Iulium Alexandrum Capellam:
in obitu parentis clarissimi viri consolatio

Cur non, vix quoniam repsimus arduos

Colles, in viridi gramine paululum

Hac sub non temere, Iule, recumbimus

Frondentum nemorum coma?

5

Quam circum feriens aura remurmurat

Aestivum et varios ingerit auribus

Concentus avium prae quibus omnium

Contemnas hominum modos.

Sive antrum potius hoc iuvat ingredi

10

Cuius iam veneror fronte silentium,

Seu frons purus aquis ille sonantibus

Ad se nos prius expetit.

Hic en illa feram quae fidibus tibi

Iampridem cupio iungere carmina

15

Quae, fallit nisi me nunc animus, levent

Aegram sollicitudinem

Quae, desyderio te patris optimi

Affectum retinens, ipsa quiescere

Non unquam patitur, fusa perenniter

20

Artus usque per intimos.

Et quis non graviter perpetuo ferat

Iacturam capitis quod foret omnibus

Et praestans adeo tanque reduceret

Virtutum solidum decus?

25

Quis mortalibus hanc numinis abditam

Lucem non doleat, quae speciem deum

Secum nescioquam ferre tuentibus

Cunctis indicium daret?

Verum utque graves dura revolverint

30

Nobis fata vices quas lachrymis nihil

Immutare queas, est aliquis tamen

Solandi miseros modus,

Vel te praecipuus quem dolor attinet,

Cui tristis merito pectoris intimum

35

Semper cura recens dilacerat neque

Vllo tempore deserit.

Hunc ergo gemina nunc acie parum,

Qui circum tenuis volvitur, aethera

Contemplator et hinc suscipe, quam potes,

40

Aeternam superum domum.

Illhinc, ut perhibent qui proprius deos

Attingunt animis, aetheream scias

Mentis sydereae particulam dari

Labis corporeae oblitis,

45

Quam, donec minimum libera vinculis

Humanis fuerit siquis et integram

Servare et vacuam flagitiis queat,

Huic tandem facilis patet

In coelum reditus, quo solitum loco

50

Aevum perpetuo cum superis agat,

Qua per sydeream lacteus enitet

Mondo circulus orbitam.

Haec sedes pariter continuo piis

Decreta est, sed eam praecipue colunt

55

Siqui pro patria mentis acumine

Quaevis gnaviter egerint.

Hanc ergo ut tenuit protinus emicans

E putri genitor mole beatior,

Tum qui pro meritis talibus antea

60

Illhuc intulerant pedem

Omnes coelicolis plaudere reddito

Pro se quisque student et medium sacro

Ipsum concilio restituunt ubi

Nectar perpetuum bibat

65

Quod tantum superis ducere contigit

Aut iis qui similes se superis ita

In terris statuere ut penitus grave

Detrectare iugum queant.

Felices animae quis hominum modo

70

Suspexisse datum est altius ut sibi

Non solum, at patriae se quoque et omnibus

Natas esse putaverint,

Inter quas animis ille benignior

Cunctis extiterat, dum propius fuit

75

Nobis, syderibus nunc magis omnibus

Sydus conspicuum nitet!

Haec sunt quae brevibus, Iule, resumere

E multis potui, sed, quoniam super

Sunt plura et pariter nos modo surgere

80

Inclinans monuit dies,

Tu quod subsequitur, nam potes, his gravi

Annectas studio sicque putaveris

Nil abs te fieri sanctius ac patri

Te sic esse simillimum.