Manilio Cabacio Rallo carmina, 31

Testo base di riferimento: H. Lamers, 2013


31. diuae Felici Ruuere

Felix feminei chori

Splendor maximaque omnium,

Quas Phoebus procul inspicit

Seu uis dotibus ingeni,

5

Rarae et munere formae,

Siue stemmate nobili ac

Gente caelitibus pari,

Quamquam nec dea tu minor

Auges numinibus polum,

10

Dulci nectare pasta,

Fundisque hinc oculis uagis,

Inde doctiloquo iubar

Ore quale solet Venus,

Cum uult tardipedem deum

15

Alto tradere amori.

Ergo tu, dea, debita

Colli dudum Heliconio,

Vati da uetitum diu

Carmen suauiloquae chelys

20

Et ius pectinis aurei,

Vt formam recinam igneam

Et succum tenerae cutis

Castaeue ut recinam tuae

Mentis tot bona, tot manus

25

Et Semiramiae arti

Pungentes opera aemula.

Adde huc iam choreas leues,

Adde murmura tinnula

Par et ludere Lesbidi

30

Doctam carmine Musam.

Quare, age, ob patriae mala

Curasque exilii graues

Torpens ingenium, excitans,

Perge, quaeso, mihi dare

35

Linguasque oraque centum.

Sed uim sentio numinis -

Quo me diua iubes? Oe,

Eu! Quae me rapis ad sacra?

Quamuis semianimis sequar

40

Iussa at praepete somno.