Lodovico Trotto
Quaere sub australi ripheo, quaere sub axe
Ac ubi se Titan condit et unde levat.
Non aeque misero invenies Lodovice sub astro
Natum hominem et nobis qui graviora ferat.
5
Vix me protulerat vitales mater in auras:
Eripuit carum mors violenta patrem.
Maternas hausi lacrimas cum lacte fluentes
In gremium aeterni semina certa mali.
Inde graves inter morbos et crebra meorum
10
Funera vita mihi tota sinistra fuit.
Nulla tamen movere magis me damna: camenae
Quam desiderio quod teneare meae.
Scilicet et fortuna novas excogitat artes
Ima quibus valeam totus ad ossa quati.
15
Cur etenim nostrum cupias facit illa poema,
Ni quia iam pridem carmina dedidici?
Imprudens nimium quicumque est ille deorum
Qui nos tam sera iunxit amicitia.
Is mihi debuerat te conciliare priusquam
20
Pierium nobis conticuisset ebur:
Malo tamen tam dura pati gravioraque ferre
Quam tibi qui nullus me satiarit amor.
Non mihi si rutilis Hermus labatur arenis
Currat et auratus per mea rura Tagus,
25
India vel conchas vel mittant vellera Seres:
Ausim ego amicitiae praeposuisse tuae.
Maturis vincis teneros virtutibus annos
Nec tibi par quisquam moribus esse potest.
Excessura modum iam nunc quoque maxima virtus
30
Quin tua sit debes extimuisse nihil.
O praestans iuvenis, iam vinces pectore gazas
Magnanimi Croesi divitiasque Midae.
Qualiter aethereas lituis rumpentibus auras
Martia quadrupedans proelia gessit equus,
35
Sic potes audita vix laude quiescere et imo
Stare loco prae te maxima quaeque ferens.
Di iuvenem servate diu tanta indole clarum:
Quem foret in primo flore perire nefas
Quod nunc occulto vis fomite parturit ingens,
40
Vt tandem pariat foemina virque rogant.
Fumabunt silvis altaria vestra sabaeis
Et cadet ad sacros victima multa focos.
Laetare o Lodovice tuis virtutibus aequa
Conspicio magnos secla parare deos.
45
Sed rogo seu vivus fuero seu mortuus ut me
Corde tuo numquam deleat ulla dies.