5. in Brotheum qui serenam nollentem insectabatur

Quid circumvolitas mea, vane, rosaria, Brotheu?

      Quid tibi cum domina, pessima lingua, mea?

Stulte, quid hanc omni temploque omnique recessu,

      Munera si cedat magna daturus, agis?

5

Quid ferro clausos cingis socioque penates

      Furtaque mendaci fingis ubique sono?

Quis tibi dilectae promisit tersa puellae

      Corpora? qua sequeris voce rogatus adhuc?

Qui nuit aut quotiens iussit mandata referri?

10

      Obvia quae tribuit spem tibi dicta salus?

Vaeh, quotiens stimulos mediis amplexibus insons

      Narrat et aureolos dona repulsa tuos!

Fata tibi quotiens, nuerem modo, scaeva parasset

      Increpuitque animos protinus illa pios,

15

Cumque fores stricto pulsares acrius ense,

      Acrius haec ulnis cinxit utrisque sinus.

Tristia non fudit pectus suspiria, non vis

      Aurea celati propulit ora doli,

Non latus appositam, solito non brachia pulsu

20

      Fortius excreto reppulit igne manum,

Omnis in excultos tremor undique defuit artus,

      Nec novus oppressit nexa labella color.

Hic ego tuta mei novi consortia lecti

      Et faciles iuvit concrepuisse fores,

25

Hic fraudes fictumque tui, crudelis, amorem

      Perspexi et dominae mutua tela meae.

Tu tamen invitam perstas tentare, nec in te,

      Dure, sacram pudor est contemerare fidem.

Improbe, quid comitem ledis dominaeque pudicos

30

      Abstrahere e nostro niteris ore sinus?

Quid struis insidias securo, perfide, vati,

      Cum tibi sit nullas illa datura manus?

Scilicet horrentem levissima foemina servum

      Stringet et, heu, tersum verna fovebit opus;

35

Displicet hyrsutis coniunx sibi vultibus inque

      Basiolis leves plus placet ire genas.

Tende plagas aliis, bene consulo, saltibus, haud te

      Spectatas docuit flectere Musa nurus;

Exige muneribus cessura cubilia, ne ve

40

      Limina plebigenis moribus orba teras.

Mille ter exiguo iungent femur aere puellae;

      Has deno tritas pronus amante preme,

Has colis, has recolas: solo contenta Serena est,

      Qui mea secreto norit amore frui,

45

Qui molles vultus, poetos qui mandet ocellos

      Quique comas fulvas perspicuosque sinus,

Qui lenire virum sciat et laudare penates

      Et facili haerentes ore subire domos.

Aestuat haec etiam generosis vocibus iras

50

      Frangere et egregias ante videre preces.

At tibi non culti mores, lepor, aura genus ve;

      Linque fores: non hic rusticus errat amor.