50. ad Nysam amicam

Sponte prius dederas, poscenti, Nysa, negasti

      Deficeret longa cum mihi lingua prece.

Tanta sed illata est ex hoc iniuria fastu

      Vt te vix salvam deinde videre velim.

5

Nulla fuit, seu parva quidem, quae contigit ultro

      Gratia, nunc odium te renuente grave est.

Disce sed, ut fatuos melius modereris amores:

      Quod rogo da, sed quod non rogo, Nysa, nega.

Gratior est quaecunque venit votiva voluptas,

10

      Insperata minus gaudia nempe iuvant.