25. ad Ioannem Antonium Campanum
praesulem Aprutinum

Phama prius latum de te vulgata per orbem

      Rettulit ingenii munera larga tui:

Fons tibi Castalius quales expleret hyatus

      Extingui cuperet cum tua forte sitis,

5

Te solum veteres hac tempestate Camenas

      Neglectosque diu restituisse choros.

Mox data Pierium tua sunt redolentia nectar

      Plurima quae doctum carmina vulgus habet.

Ex illo gemina fueram ratione coactus

10

      Campani merito nomen honore sequi,

Quem sua, quod rarum est, viventem saecla probarent,

      Emeritum livor nec laceraret edax.

Sola mihi cernenda tui restabat imago,

      Cui tanquam Phoebo tura sabea darem,

15

Quam nunc in medios praeceps licet hora tumultus

      Attulerit, nec me solvere vota sinat.

Quae sacros potuit nobis ostendere vultus

      Nimirum felix illa vocanda dies.