4. autumnum venisse lamentatur,
quo illi puella relicta rus vindemiae
procurandae gratia sit proficiscendum

Pleias autumnum pulso iam retulit aestu

      Stellaque ferventis cessit iniqua Canis.

Caerea iam curvat maternos uva racemos,

      Pressa suo vitis pondere tangit humum.

5

Nunc ego desertos invitus mittor in agros

      Ruraque veloci cogor adire pede,

Reddat ut Icarium nudo pede pressa liquorem

      Congesta et summos impleat uva lacus.

Icare, crudeles merito luis, improbe, poenas:

10

      Nempe tulit iustas ebria cura manus.

Dulcia miscuerant mortales caecuba nondum,

      Setini fuerat gratia ulla cadi

At rabidam gelidis Acheloia pocula lymphis

      Tunc ope sedabant nobiliore sitim.

15

Nullus amans charae faciem linquebat amicae

      Perpetuus vinctum quemque tenebat amor.

Ast ego nunc solus per devia rura vagabor

      Nullus ubi insueto tramite fecit iter.

Hic mihi non lepores canibus agitare fugaces

20

      Cura sit, aut capreis opposuisse plagas,

Non querulam visco libeat fraudare volucrem,

      Aut prehensam incauto detinuisse pede.

Haec alii faciant quorum Venus annuit igni,

      Omnia quis dexter vota secundat amor.

25

Sola erit hic nobis (quis credat?) magna voluptas

      Nostra sub arborea vulnera fronde queri

Et lachrymis veteres fusis renovare dolores

      Quaeque homini quondam vix patienda tuli.