Gerolamo Bologni Candidae libri tres 2, 2

Testo base di riferimento: C. Griffante, 1993

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


2. Thaliae suae blanditur cuius ductu
Candida iram posuerit, qui spe fovente
ad reconciliatam gratiam duravit

Cinge triumphali felices fronde capillos

      Semper, io, votis apta Thalia meis.

Vicimus: assiduae tandem valuere querelae

      Iratam nobis conciliare deam.

5

Ergo eris ipsa mihi fulvo preciosior auro,

      Si potes adversis addere rebus opem.

Sollicitas aegro pellis de pectore curas

      Nimirum ingrata est te sine vita mihi.

Tu me Castalias fessum deducis ad undas

10

      Arida de sicco cedat ut ore sitis.

Emathiae gelida refoves tu frondis in umbra

      Cum canis Icarii signa proterva micant,

Securoque graves pellis de pectore curas

      Neve premant animum nubila fusca facis.

15

Et, quod praecipuum est, iratae verba puellae

      Aspera facunda flectere voce potes.

Nuper enim dominam de me mala multa querentem

      Molliit ante tua Pamphila mota prece.

Errabam solus latam de more per urbem

20

      Concipiens animo nihil nisi triste meo,

Tum solitum maestus lento pede limen adivi

      Et sat adhuc faciles non ratus esse vias.

Interea fundens imo suspiria corde

      "Aeternum" dixit "ianua clausa, vale.

25

Praecipiti infelix occumbam morte necesse est,

      Cedunt immodicis corpora pressa malis".

Talia vix fueram summissa voce locutus,

      Pallentes lachrymis immaduere genae;

En micat ex altera rutilans mihi stella fenestra

30

      Diripiens oculis lumina nostra suis.

Candida nec servum potuit sufferre dolentem

      Quin oculis veniae nuntia signa daret.

Tunc instaurato collegi corpore vires,

      Fessa pererravit tunc novus ossa vigor.

35

Tristia tunc lachrymis nihil obfuit ora rigasse

      Praecipuum lachrymae pignus amoris habent.

Ni spes invisam fovisset credula vitam

      Iam proprio caesus saepius ense forem.

Sperasset quicquam si forte miserrimus Iphis

40

      Exemplo poterat tot mala ferre meo.

Si nimium lenti sperasset Phyllis amantis

      Attica ad Ismarios vela redire sinus

Vixisset, laqueo nec se furibunda necasset

      Demophoonteae cum rediere rates.

45

Speranti victum dant annua rura colono

      Praemiaque exacti magna laboris habet.

Spes etiam fuso cupientes hoste triumphum

      Ductores ineant bella cruenta facit.

Quid? Quod saepe reos tenebroso carcere nexos

50

      Iudice sub tetrico liberat illa dea.

Quin etiam dubiis longinqua per aequora ventis

      Litora iactatus navita fida petit.

Cum mihi succurrunt quae sum dispendia passus

      Tot mala ferre alium vix potuisse puto.

55

Haec aequa quia mente tuli superata laborum

      Meta dedit placida denique mente frui.

Et si qua insomnis totas mihi ducta per horas

      Nox fuit immensis pervigilata malis,

Nunc iuvet expertem curarum ducere vitam

60

      Et dare securo membra levanda toro.