8. Mercurio

Ergo restabat mihi (proh, deorum

Rex bone!) hoc fatis etiam malignis,

Patria ut Graecus sacra non Pelasga

Voce referrem,

5

Quique tot saeclis tripodas silentes

Primus Orpheo pede rite movi,

Exul Etrusci streperem sonanda

Vallibus Arni;

Sed tamen Delphisque meis habenda

10

Gratia et Maia genito beata:

Ille nec turpem exilio nec unquam

Passus inertem,

Perque tot terras, mala tot secutus

Per freta huc fatis agitatum et illuc,

15

Largus et Scythae dedit et Latini

Pectinis usum,

Forsitan, vanus nisi fallor augur,

Et decus labente daturus aevo

Exuli, magni invideant quod olim

20

Saepe tyranni.

Interim, si non patriae beata

Voce, qua grato licitum cadente

Te canam Phoebo, tibi substrepemus

Syderis ortu.

25

O potens vatum geminique mundi,

Mercuri, interpres, pater, unde primum

Fluxit et nervis honor et decorae

Copia linguae,

Arte dum blanda populos recentes

30

Caede deterres solita suisque

Providus sylvis, meliora tandem

Quaerere suasos,

Inque crescentes facis ire muros

Marmora ad vocem cytharae bicornis,

35

Dulce subsultim tremuli insecuta

Pollicis ictum.

Nam, quid et leges positas et acris

Ingeni commenta loquar benigna,

Quis sine incassum steterant relictis

40

Oppida sylvis?

Tu procellosa vagus hospes alno

Adriae curris freta, tu remotos

Gadibus Seras gelidisque donas

Bactra Britannis

45

Impiger mercator, ut omnia omnes

Gentibus terraeque ferant et aurae;

Te tuus Ianusque forumque supplex

Orat avarum,

Quique vel penna trepidis vel extis

50

Doctus eventura videre quique

Fluctibus sollers numerosque vastae

Ponit arenae,

Sive quis Graia nitidus palestra,

Barbarae miratus opes olivae,

55

Vara Pisaeo redeunte nudat

Brachia lustro

Sive quis cura meliore felix

Aethera atque ipsas animo capaci

Concipit stellas positusque coelo et

60

Nomina dicit.

Iam leves somnos dare, iam negare,

Vestrum opus; vestrum, pater Argicida,

Nocte sopitis aperire divum

Condita fata,

65

Vestrum et aurata revocare virga

Sedibus functas animas sepultis,

Vestrum et invisi spatiis iniquis

Reddere Averni.

Salve, io, verum decus exilique

70

Dulce lenimen patriaeque victae,

Commodus peraeque animoque gnavo et

Rebus agendis.