17. de laudibus Rhacusae

Rhacusa, multis gens Epidauria,

Sicana pubes pluribus, at mihi,

Vt nomen incertum genusque,

Grande soli decus urbiumque

5

Quascunque longus subluit Adria:

Quo te merentem carmine prosequar,

Non falsus aut somno petita

Materia, sine teste, inani?

Amica quondam dulcis, ubi puer

10

Primas querelas et miseri exili

Lamenta de tristi profudi

Pectore non inimicus hospes:

Hinc me locorum vis rapit aspera

Evicta cultu saxaque mollibus

15

Servire Phaeacum viretis

Iussa virum docili labore

Et cuncta Cressa vite nitentia,

Qua longa Sercus brachia porrigit,

Obiectus hibernis pruinis,

20

Et Boream populis tuetur;

Hinc tuta passim sponte deum freta

Littusque foetum portubus et bonis

Gens laeta convectis utroque

Limine flammiferentis astri;

25

Hinc ipsa muro moenia duplici

Educta coelo (pars licet altera

Natura et abrupti superbit

Rupibus aeriis profundi),

Complexa portus mole Cyclopea

30

Vrbisque quantas divitias neque

Mater Syracusae tulere

Nec gemino mare dives Isthmos:

Etsi ista (quanquam maxima, nec nisi

Concessa raris munere coelitum)

35

Virtutis et laudum tuarum

Vera loqui quota pars volenti,

Cum morem et urbis saepe animo sacra

Tot iura mecum cogito, cum decus

Pulchramque libertatem avorum

40

Perpetua serie retentam

Interque Turcas et Venetum asperum

Et inquietae regna Neapolis,

Vix qualis Aetneo profundo

Vnda freti natat aestuosi?

45

Heu, quae suetum nec patitur iugum

Nec, si carendum sit, ferat otium,

Incerta votorum suisque

Exitio totiens futura!

Nam quae remotis usque adeo iacet

50

Gens ulla terris, quod mare tam procul

Ignotum acerbis Appulorum

Exiliis Calabrumque cladi?

Non his beati quaeritur artibus

Quies honesti, non bona strenuae

55

Virtutis et frugi parata

Regna domi populique pace!

Sed haec silenti non patiens amor:

Tu vero coeptis artibus, optima,

Rem auge decusque et nationum,

60

Vt merita es, caput usque vive.