6. ad Ioannem Lascarem

Iane, vatis amor tui,

Vnus qui patria tam procul a domo

Secessu frueris tamen

Et contentus humo vivis in hospita:

5

Felix, quem neque turbidi

Bellorum strepitus nec creperae vices

Terrent et gravis alea

Fortunae indocilis stare loco diu,

Sed sacri medius chori

10

Musarum, facili pectore despicis

Prave quae populus nocens

Miramur, neque voto neque ponere

Aegris gnari animis modum

Et res flagitiis solvere non suis.

15

Nam quae tam fera pestilens,

Quam non ingenio vincimus improbi?

Vel pictas referas licet

Tygres vel Lybicae immane iecur leae,

Inter se probe obambulant,

20

Nec praedae, nisi dum pulsa abeat fames,

Naturale malum, incubant.

In diversa furor scilicet omnibus:

Soli mutua vulnera

Exercemus, atrox soli odium in genus,

25

Indignoque cupidine

Caeci, iura pii sanguinis, heu, modis

Turbamus miseri omnibus.

Ergo Ixioneis conditionibus

Versati assidua rota,

30

Pertusa laticem quaerimus amphora

Frustra, quatenus improba

Mentis cura eadem tempus in ultimum

Imis pectoribus manet,

Aeque certa foris, certa domi comes,

35

Nec, quae olim veteres pii

Commenti lacubus sub Stygis ultimae

Cuncta extrema merentibus,

Sentimus miseri nos mala perpeti.

Nam quid, quaeso, aliud iecurve

40

Obscoenaeque nigri vulturii dapes

Aut saxum capiti imminens

Impuro et mediis fluminibus sitis,

Quam congesta pecunia

Forsan deteriori et tituli graves

45

Mentis non satiabilis,

Pendentis dubiae de studio levi

Plebis usque Quiritium?

Haec certissima uti sunt, ita nos quoque

Fatemur, bone Lascares

50

(Nam quis lucidum eat inficias diem?),

Acres sed catuli velut

Latratam semel aut ursam Erymanthino in

Iugo aut multiparam suem,

Sectamur soliti quae noceant mala,

55

Donec (sed prius Herculis

Olim quos memorat fama laboribus

Infracti) gladio hostico

Solvamus misera haec membra anima gravi.