4. ad Alexandram Scalam

Felix sorte patris boni,

Sed multo magis et corporis egregi

Dote et Pieridum sacris,

Quas non, Scala, modo plurium inutili,

5

Sed morum pariter duces

Et culti sequeris carminis arbitras,

Hoc Sappho melior mea,

Cuius facta domi dictaque plurima

Praestans ingenium inquinant.

10

Nam quo tantus amor Castalii chori,

Si nec lingua pudentior

Cultu nec melior vita scientia est

Exemploque Aganippidum,

Olim quas ideo provida virgines

15

Sanxit relligio patrum

Non visu faciles, non aditu deas,

Nempe nulla quibus fora

Aut coetus hominum contribuit levis,

Sed curis vacuum nemus

20

Et spelea pigro roscida frigore,

Culpae materia procul?

Ergo non epulis magnanimi patris

Adsunt aut temere aureae

Docta fila lyrae sollicitant manu:

25

Ipse dux Patareus chori

Iussas saepe deum dicere proelia

Et Coeum Aenaria gravem,

Coram matre licet, vix iterum audiit.

Nam de Pallade mentio

30

Siquando orta, probant caetera, sed neque

Currus et galeas neque

Tot pugnata probant proelia virgini,

Multoque aptius autumant

Versari in calathis foeminam inertibus.

35

Quorum iudicio gravi

Accedis teneris tu quoque ab unguibus,

Non aut divitiarum egens

Aut morum, male quos saecula perferunt,

Sed felix vacui ingeni

40

Secessu tacito et pectoris artibus,

Integris animi bonis,

Quae non ulla potest eripere aut dare

Fati iniuria saeviens.

Ergo tempus erit, cum tua nomina,

45

Cum mores tremulae senes

Natabus referent multaque pars nurum

Serae ad lumina tedulae

Hoc sermone graves decipient manus;

Forsan et patrum origine

50

Confusa ac generis legitima nota

Saecli ambagibus inviis,

Aut Phoebo genitam aut magnanimo Iove,

Musarumque ferent chori

Vnam saecla virum te quoque postera.