40. ad Neaeram

Vaesanos quotiens tibi furores

Atque ignes paro, quos moves, referre

Et quantus deus ossibus pererret,

Qui me nocte die necat, Neaera,

5

Et vox et sonus et parata verba

Desunt tum mihi linguaque ipsa torpet

Et vix sustineor genu labante:

Moerent pectora perque membra passim

Perque artus fluor it repente salsus

10

Et diem subitae occupant tenebrae,

Nec quicquam nisi lacrimae supersunt,

Quae mutae quoque opem precantur unae.