Ermolao Barbaro carmina, 9

Testo base di riferimento: V. Branca, 1942

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


9.

Aut foelix nemo est, aut is est, Pontice, tantum

      Qui studiis inhiat tempus in omne bonis:

Foelix a tenero claras cuicumque per artes

      Contigit ingenium percoluisse suum.

5

Nec doctrina sat est, nisi sint probitasque fidesque

      Vitaque non ullis contaminata malis.

Musa malos odit, musae improbitate fugantur,

      Musas et vitium non capit una domus.

Si mihi in alterutrum ius esse vel optio posset,

10

      Quamlibet indoctus quam malus esse velim.

Simplicitas per se prodest: sine moribus artes

      Exitium multis perniciesque fuit.

Iudice me primum est bene vivere, scire secundum:

      Asseritur coelo, si quis utrumque potest.