122. de eadem puella

Solus eram memini sub tegmine mitis olivae;

      Hic ubi nec soles, nec lenis aura nocet.

Venisti, et placida contectus ab arbore nymbos

      Spernis, et hyberni frigora saeva poli:

5

Non satis est, oleis iam vesci dulcibus audes,

      Quae misero fuerant potus, et esca mihi.

Desine, si pudor, est nostrae decerpere olivae

      Poma; vel ipse legam, quod tua ficus habet.