119. L. Ioanni Cuspiniano, poetae laureato
Iane meos inter sors non extrema sodales,
Dimidiumque animae Iane poeta meae!
O mihi si propriis vitam traducere in agris
Detur, et urbanam deposuisse togam;
5
Tunc ego muscosis pendentes collibus uvas,
Et legerem facili mitia poma manu.
Aut colerem vitreis labentia flumina rivis,
Gramineoque darem membra levanda thoro.
Tunc cantaret Hylas, legeret mihi Iulia flores;
10
Iulia serta daret, plectra moveret Hylas.
Altera me teneris, sed et alter necteris ulnis;
Et quae praeterea plurima novit amor.
Si sapis, adde merum, cytharam cape, posce puellas,
Dum licet; aligero mors ruit atra gradu.
15
Hanc natura parens stabili tulit ordine legem,
Desinat ut, quidquid coeperit esse, semel.