11. invicta Veneris tela asserit

Aurea quod Veneris non possunt spicula? Quaevis

      Illa fugit, superant sydera, fata, deos

Naturaeque vices mutant. Nam forte puellam

      Vxorem sanctos duxerat ad thalamos,

5

Delicias cordisque sui spem Candidus unam,

      Dumque petit primo dulcia furta ioco,

Frigescit, fugiunt vires, calor ossa relinquit,

      Sanguis abest, cordis vita sub arce tremit.

Ecce volant Chiron, Podalirius atque Machaon:

10

      Exanimen celeri perfricat ille manu,

Hic herbis animas tangit quibus evocat umbris

      Tartareis, succo nectaris ille fovet.

Pallidus ille tamen iacet et sine viribus ullis,

      Nihil prosunt herbae nectareusque liquor.

15

Ingeminat querula carmen miserabile voce,

      Increpat et saevam moesta puella necem

Frigentisque sui lachrymis rigat ora mariti

      Infigens gelidis oscula multa genis.

Summovet ille caput, letali lumina somno

20

      Solvit et attollens se grave pondus agit.

Spiritus in iuvenem reddit, dulcedine captus,

      Qui nimia tenerae pectora sub dominae

Iverat. O quantum est venerabile numen Amoris!

      Phoebea medici plus iuvat arte Venus.

25

Si iubet haec, alio fugiens sub corpore vivit

      Quaeque suum corpus liquerat umbra petit.